Pierwsza pomoc w nagłym wypadku
Data dodania: 23-09-2014
Wyświetleń: 1036
Przejdź do strony głównej Wróć do kategorii Porady Ratownika
Wypadek może zdarzyć się wszędzie. Nikt nie jest w stanie przewidzieć, kiedy i w jakich okolicznościach stanie się nagle jedyną osobą, która może udzielić pomocy poszkodowanemu
Pierwsza pomoc to szybkie i zorganizowane działanie, prowadzone zwykle na miejscu nieszczęśliwego wypadku, w celu ratowania życia, przed przybyciem wykwalifikowanej kadry medycznej. Bardzo często od tego, jak sprawnie i kompetentnie będą wykonane te czynności, zależy życie poszkodowanego.
Do urazów zagrażających życiu zaliczane są:
- zadławienia
- zranienia
- krwotoki
- złamania
- zwichnięcia
- urazy termiczne
- zatrucia chemiczne
- porażenia prądem elektrycznym
We wszystkich tych przypadkach nieudzielenie pierwszej pomocy lub popełnienie przy tej czynności rażących błędów może zakończyć się dla ofiary wypadku trwałą utratą zdrowia, a nawet śmiercią.
ZASADA I: Każdy świadek sytuacji, w której zagrożone jest czyjeś życie lub zdrowie, ma obowiązek udzielenia pierwszej pomocy.
ZASADA II: Niezależnie od podejrzewanego stanu poszkodowanego, należy niezwłocznie wezwać profesjonalną pomoc – pogotowie ratunkowe lub inne służby ratownictwa medycznego (GOPR, WOPR, TOPR).
ZASADA III: Brak tętna oznacza zatrzymanie krążenia krwi. W takim przypadku należy niezwłocznie rozpocząć reanimację poprzez zewnętrzny masaż serca.
ZASADA IV: Nie należy samodzielnie przenosić poszkodowanego z miejsca wypadku, szczególnie gdy istnieje podejrzenie urazu kręgosłupa. Wyjątkiem są sytuacje, w których miejsce zdarzenia nie jest bezpieczne i pozostanie w nim stwarza dodatkowe zagrożenie.
ZASADA V: Jeżeli poszkodowanym jest dziecko, należy w pierwszej kolejności sprawdzić, czy jest ono przytomne i świadome, a także szczególnie zadbać o utrzymanie prawidłowej temperatury ciała.
Jeżeli świadkiem zdarzenia jest tylko jedna osoba, to wyłącznie na niej spoczywa odpowiedzialność za udzielenie pierwszej pomocy. Gdy na miejscu znajduje się więcej osób, jedna z nich powinna objąć kierownictwo nad akcją ratowniczą.
Samo postępowanie powinno wyglądać następująco:
1. Należy świadomie i bez zbędnych emocji ocenić stan poszkodowanego i możliwe skutki wypadku.
2. Jeżeli na poszkodowanego działa jakikolwiek czynnik niepożądany, powinno się go usunąć.
3. Kolejny krok to ocenienie, w jakim stopniu zagrożone jest życie ofiary wypadku.
4. Następnie należy kolejno sprawdzić: tętno, oddech, drożność dróg oddechowych, stan przytomności poszkodowanego oraz ustalić prawdopodobny rodzaj urazu.
5. Ofiarę trzeba zabezpieczyć przed dodatkowymi urazami i innymi zagrożeniami, które mogłyby wpłynąć na pogorszenie jej stanu.
6. Konieczne jest wezwanie pomocy medycznej i poczekanie z ofiarą wypadku na dotarcie personelu medycznego na miejsce zdarzenia.
Nierzadko zdarza się, że akcja ratownicza podjęta przez przypadkowego świadka wypadku, dzięki szybkiej i prawidłowej reakcji, pomaga uniknąć śmierci lub przynajmniej ułatwić dalsze leczenie. Dlatego warto znać podstawowe zasady, którymi kierowanie się może zadecydować o ludzkim życiu i zdrowiu.
Paulina Maria Szymborska-Karcz
Co to jest stan zagrożenia życia?
Do urazów zagrażających życiu zaliczane są:
- zadławienia
- zranienia
- krwotoki
- złamania
- zwichnięcia
- urazy termiczne
- zatrucia chemiczne
- porażenia prądem elektrycznym
We wszystkich tych przypadkach nieudzielenie pierwszej pomocy lub popełnienie przy tej czynności rażących błędów może zakończyć się dla ofiary wypadku trwałą utratą zdrowia, a nawet śmiercią.
Zasady ogólne
ZASADA I: Każdy świadek sytuacji, w której zagrożone jest czyjeś życie lub zdrowie, ma obowiązek udzielenia pierwszej pomocy.
ZASADA II: Niezależnie od podejrzewanego stanu poszkodowanego, należy niezwłocznie wezwać profesjonalną pomoc – pogotowie ratunkowe lub inne służby ratownictwa medycznego (GOPR, WOPR, TOPR).
ZASADA III: Brak tętna oznacza zatrzymanie krążenia krwi. W takim przypadku należy niezwłocznie rozpocząć reanimację poprzez zewnętrzny masaż serca.
ZASADA IV: Nie należy samodzielnie przenosić poszkodowanego z miejsca wypadku, szczególnie gdy istnieje podejrzenie urazu kręgosłupa. Wyjątkiem są sytuacje, w których miejsce zdarzenia nie jest bezpieczne i pozostanie w nim stwarza dodatkowe zagrożenie.
ZASADA V: Jeżeli poszkodowanym jest dziecko, należy w pierwszej kolejności sprawdzić, czy jest ono przytomne i świadome, a także szczególnie zadbać o utrzymanie prawidłowej temperatury ciała.
Pierwsza pomoc – jak postępować?
Jeżeli świadkiem zdarzenia jest tylko jedna osoba, to wyłącznie na niej spoczywa odpowiedzialność za udzielenie pierwszej pomocy. Gdy na miejscu znajduje się więcej osób, jedna z nich powinna objąć kierownictwo nad akcją ratowniczą.
Samo postępowanie powinno wyglądać następująco:
1. Należy świadomie i bez zbędnych emocji ocenić stan poszkodowanego i możliwe skutki wypadku.
2. Jeżeli na poszkodowanego działa jakikolwiek czynnik niepożądany, powinno się go usunąć.
3. Kolejny krok to ocenienie, w jakim stopniu zagrożone jest życie ofiary wypadku.
4. Następnie należy kolejno sprawdzić: tętno, oddech, drożność dróg oddechowych, stan przytomności poszkodowanego oraz ustalić prawdopodobny rodzaj urazu.
5. Ofiarę trzeba zabezpieczyć przed dodatkowymi urazami i innymi zagrożeniami, które mogłyby wpłynąć na pogorszenie jej stanu.
6. Konieczne jest wezwanie pomocy medycznej i poczekanie z ofiarą wypadku na dotarcie personelu medycznego na miejsce zdarzenia.
Nierzadko zdarza się, że akcja ratownicza podjęta przez przypadkowego świadka wypadku, dzięki szybkiej i prawidłowej reakcji, pomaga uniknąć śmierci lub przynajmniej ułatwić dalsze leczenie. Dlatego warto znać podstawowe zasady, którymi kierowanie się może zadecydować o ludzkim życiu i zdrowiu.
Paulina Maria Szymborska-Karcz
Przejdź do strony głównej Wróć do kategorii Porady Ratownika